Na een intensieve dag, vol interessante wendingen, begon ik aan mijn weg naar huis. Een treinrit van Utrecht naar Meppel, waar ik iets langer dan een uur over zou doen. De heenreis ging voorspoedig, althans, zonder vertragingen. Wél met een hoop ergernissen, net zoals de terugreis.
In alle ‘hallen’ hangt een bordje met de Huisregels van de NS. Echter niemand lijkt ze na te leven. In de stilteruimte wordt hard gepraat, gebeld en gelachen. In de tweede klas zitten velen met voeten op de bank zonder het fatsoen te hebben er een krantje onder te leggen, om nog maar niet te beginnen over de vele reizigers die op vrijdagavond doodleuk hun bagage op de stoel naast zich zetten, muziek op max en doen alsof ze liggen te slapen, zo voorkomend dat er iemand naast ze komt zitten.
Begrijpelijk, want ook ik zit het liefst alleen op een twee- of vierzitsplek. Maar niet bij drukte. Ook ga ik dan niet zitten bij een stel bierdrinkende, luidruchtige jongeren, sterker nog, ik heb me door ze weg laten pesten. De bedwelmende alcoholwalm kon ik niet meer hebben, na zelf wat alcoholische versnaperingen te hebben genoten. Hun lawaai werd me teveel, en na een paar minuten stond ik mijn net veroverde zitplek in de hal aan een van de ‘dudes’ af. Ze noemden zichzelf al hangjongeren, en het glinsterende zilver wat aan een van de jongens’ riem hing, deed me besluiten om me gewonnen te geven. Wat het precies was, geen idee, maar de jongen nam vaak de moeite om zijn t-shirt zo te trekken dat ik het geglinsterd niet onopgemerkt kon laten.
Bestaat er niet zoiets als ‘treinetiquette’? Je houdt je gewoon aan de door de NS gestelde regels, laat mede-reizigers in hun waarde en goed kunnen reizen met het OV, eet geen boterhammen pindakaas, lakt niet en public je nagels, laat staan dat je de hele coupé mee laat genieten met jouw muziek.
Ben ik de enige met fatsoen? Vanochtend zat ik ook in de stilte-coupé. Een zakenman een plek naast mij, sprak twee luidruchtig pratende en lachende dames aan, op het feit dat ze plaats hadden genomen in deze specifieke coupé. Maar weinigen nemen deze serieus. Personeel incluis. Want toen de dames na de berisping van de zakenman op oude voet verder gingen, deed de man zijn beklag bij de langslopende conducteur. Deze antwoorde met een doodleuk: ‘Maar meneer, ik ben geen politie-agent, en als u er samen niet uitkomt, kunt u misschien beter een andere plek zoeken’. Verwonderd keek ik richting conducteur. Had ik dat wel goed gehoord?
Bestaan er dan geen normen en waarden meer in het OV? Is de NS, een groot bedrijf, te klein om op te treden tegen deze verloedering? Reizen met de trein is niet aantrekkelijk in Nederland, op welk traject dan ook. Heb je niet te maken met vertraging, dan is de trein wel zo vol dat je de hele reis moet staan. Wordt je uitgescholden door zwartrijders, die tegen de conducteur beweren dat ze met korting met je mee kunnen reizen, als je dat ontkent.
Lieve medereizigers, kijk eens om je heen. Denk ook eens aan een ander. Gun die extra ruimte aan een staande passagier. Zet je tas in het bagagerek. Neem geen bier of frites mee als de trein overvol en warm is, op een lang traject. Zet je telefoon op trilstand, in plaats van je favoriete beltoon met de stiltecoupé te delen. Neem boterhammen met kaas mee, daar wordt iedereen op kantoor ook blijer van. Maar vooral; lach of praat eens met elkaar. Toon belangstelling, wees vriendelijk en beleefd. Van de files in ons kikkerlandje komen we niet af. Dan kunnen we toch beter de alternatieven wat aantrekkelijker maken?
