Het heerlijk avondje staat voor de deur, tijdens de ‘storm’ van vorige week bleven de meesten veilig binnen en iedereen kijkt uit naar de gezellige decembermaand met al haar feestdagen en lekker eten. Ik kijk daar iets minder naar uit. Dat heeft niets te maken met de feestdagen op zich, ik vind het altijd gezellig om me met familie en vrienden te omringen. Meer het feit dat ik tijdelijk op een streng dieet ben gezet om mijn dokter een (tijdelijk) plezier te doen. Een plezier van 1 tot 3 maanden…
Als ik zeg streng, bedoel ik ook echt streng. Geen alcohol. Daar valt op zich mee te leven, al is een etentje buiten de deur daardoor een stuk minder compleet. Net als het uitzoeken van een mooie wijn als geschenk. Het water loopt mij in de mond als ik mag kiezen uit heerlijke volle rode wijnen. Ook rood vlees, rauwe vis en onbewerkte kazen moet ik aan mijn neus voorbij laten gaan. Maar het allerergste onderdeel: geen suiker of suikervervangers. Dus ook geen dextrose, sacharose, aspartaam, tarwestroop, honing, helemaal niets zoets. Het enige zoete wat ik mag is vers fruit.
Waarschijnlijk denk je nu dat de Zonnatura producten, de koekjes zonder suiker die je familie met suikerziekte op verjaardagen altijd voorgeschoteld kreeg (die vonden wij thuis vroeger erg lekker) of een bezoekje aan de natuurwinkel het hele probleem wel oplossen. Dacht ik ook. Het leek me niet zo’n ramp, dat dieet. Tot ik na een grondige analyse van ingrediënten als ‘biologische suikervrije koekjes’ achter kwam dat overal suikervervangende producten zijn toegevoegd. Volledig zonder suiker bestaat niet, tenzij je het zelf maakt. Ik voelde me lichtelijk genaaid door al die kregen ‘zonder suiker’ op verpakkingen. Liep als een blij kind door de natuurwinkel toen ik een zak taai taai (mijn winterverslaving) had ontdekt zonder suiker. Maar na een goede analyse bleek tarwestroop net zo kunstmatig en slecht.
Ik weet dat sommige bezoekers van natuurwinkels zo met hun gezondheid bezig zijn, dat zij klakkeloos geloven dat ‘zonder suiker’ gezond en goed is en dat er dan ook daadwerkelijk niets slechts in zit. Niet waar dus. Grappig dat je daar pas bewust van wordt als je zelf ineens alle ingrediënten moet uitpluizen. En hoe teleurstellend het kan zijn als iets dan toch suikervervangers bevat. Waarom voegen we zoveel middelen toe? Is dat nou echt nodig?
Als zoetekauw die verzot is op koekjes, drop en taart leek me dit een mission impossible. En als ik nu een doos macarons voor mijn neus krijg dan doe ik even alsof ik mijn dieet vergeten ben. Inmiddels ben ik over de taai taai teleurstelling heen, al droomde ik vannacht dat ik een stuk pure chocolade at. De supermarkt is in deze tijden mijn grootste vijand, maar mijn lichaam is er nu wel aan gewend. Ik eet me een ongeluk aan gezonde en verantwoorde dingen.
Na de eerste dikke week ontwenningsverschijnselen, vooral gekenmerkt door flauwtes en een niet te stillen trek, lijkt mijn lichaam steeds meer een natuurlijke balans te kunnen vinden. Wat mij heeft besluiten om ook na dit dieet bewuster op al die toegevoegde suikers en suikervervangers te blijven letten. Je wordt niet alleen opgelicht als je producten ‘zonder suiker’ koopt, ook je lichaam wordt om de tuin geleid door al die smaakmakers.
Een gezonde feestmaand zonder eetaanvallen en extra kilo’s, maar juist doordacht en bewust eten en genieten van wat er wel is en mag. Een leuke uitdaging voor een kieskeurige eter als ik. En misschien nog wel een grotere uitdaging voor mijn tafelgenoten 🙂
