Een tikkeltje geïnspireerd op de ‘Ask me Anything‘ rubriek van Annemerel, maar vooral op een aantal weken bijzondere vragen in mijn mailbox. Trouwe bezoekers die mij beter willen leren kennen, nieuwsgierige lezers die gedurfde vragen stellen en een beetje eigen frustratie, omdat ik merk dat mensen vaak aannames doen en niet rechtstreeks aan mij iets durven vragen. Bij deze: Just Ask. Mail of stel je vraag in de comments en wekelijks maak ik een selectie van vragen die ik wil beantwoorden. Shoot, en mocht je vraag niet hier aan bod komen, je kunt altijd een persoonlijke reactie terug verwachten!
Een greep uit mijn mailbox
Voor de eerste versie een greep uit mijn mailbox van de afgelopen weken. Ik behandel vragen uit e-mails anoniem, laat je je gegevens achter in de comments dan zal ik je naam daaruit gebruiken.
- Heb je wel eens geen zin om op reis te gaan? – dit was qua timing een perfecte vraag. Het antwoord is ja, maar ik vond mijzelf meteen een verwende troela en durfde het bijna niet toe te geven. Zeker omdat ik de kans krijg reizen te maken waar een ander soms van droomt. Afgelopen week was een reis waar ik best tegenop zag. Waar sommigen New York geweldig vinden, heb ik er het gevoel dat ik ‘verdrink’ in de stad. In 2011 ben ik er 2 weken geweest, bezocht ik samen met Patrick alle hotspots en gave plekken, maar toch voelde het niet als een prettige stad. Na weer een week, is dat gevoel niet anders. De stad voelt veilig, maar ook eenzaam. Ondanks de vele leuke ontmoetingen, gave plekken, het weerzien van vriendinnetje Julie en de vele bekenden die ik er heb gezien, bekroop dat gevoel me best vaak. Paris versus New York telt gaat voor mij dus echt op. Don’t get me wrong, zo’n reis is echt geen straf, maar van een andere bestemming zou ik zeker enthousiaster worden. Just being honest!
- Heb je een relatie met die jongen met wie je altijd bent? – ha, die was natuurlijk te verwachten. Nee, Patrick en ik zijn best friends, werken en delen veel van onze levens samen, maar hebben geen vriendje/vriendinnetje relatie. Momenteel ben ik nog veel te gehecht aan mijn vrijheid en het feit dat ik met weinig mensen rekening hoef te houden. Als ik op reis wil, ga ik. Maar met een beetje lol maken is natuurlijk niets mis, net als een beetje kansloos mannen op uiterlijk beoordelen via Tinder.
- Met wie ga je op vakantie? – na aanleiding van de post over de Digital Detox vakantie die ik aan het plannen ben. Daarin heb ik inderdaad niet genoemd met wie ik ga, de reisinformatie die ik heb opgevraagd ging uit van 1 persoon. Meestal reis ik samen met Patrick, we zijn goede reispartners en vinden dezelfde dingen leuk. Prima match dus. Af en toe reis ik met vriendinnen, dat zijn vaak weekendjes weg of kortere tripjes. Alleen reizen vind ik een paar dagen leuk, maar een week vakantie zonder dat met iemand te delen, lijkt me wel erg heftig. Grote kans dat Patrick en ik er samen op uit trekken. Van mij hoef je geen traditionele relatie te hebben om met elkaar te kunnen reizen en een hotelkamer te delen, ik reis met degene die bij de reis/bestemming/doel past.
- Denk je dat je na zoveel reizen ooit nog genoegen kunt nemen met leven op 1 plek? – Toevallig iets waar ik veel over nadenk. Ik ben 28 en als ik nu 3 weken in Amsterdam ben, merk ik dat ik enorm onrustig ben. Ik verveel me snel als ik geen prikkels van buitenaf opdoe. Dat is een onrust die ik mijn hele leven al gevoeld heb, alleen heeft het 24 jaar geduurd voordat ik er aan toe durfde te geven. Vroeger wilde ik stewardess worden, ik ben International Business School gaan studeren omdat je daarbij verplicht een jaar in het buitenland moest studeren en stage lopen, riep vanaf mijn 16e dat ik oud wilde worden in Frankrijk. Toen had ik steeds excuses verzonnen waar ik me achter kon verschuilen, om de stap niet te zetten. Tijdens de laatste 2 jaar van mijn studie ging ik samenwonen, er kwamen 2 katten en een koophuis. Dan ga je niet zomaar op reis. Heel lang heb ik die onrust geprobeerd te negeren, gedacht dat dat vanzelf wel weg ging. Inmiddels weet ik wel beter. Dat zit in me. Ik besef me heel goed dat de levensstijl die ik nu heb en me kan veroorloven, niet eeuwig kan duren. Ik heb inmiddels geleerd hoe ik vriendschappen en contacten goed kan onderhouden ondanks dat ik veel weg ben, hoe ik mijn familie zo vaak mogelijk kan zien etc. Voor nu is dat genoeg. Ik ‘moet’ van mijzelf in Parijs wonen, om het in ieder geval geprobeerd te hebben. Dit keer geen excuses, gewoon gaan. En als het niet bevalt, kan ik snel genoeg terug. Maar dan heb ik die meisjesdroom nagestreefd, dat stukje onrust kan ik dan wegstrepen. Tegen die tijd ben ik 30 en zie ik wel weer hoe het dan gaat. Voor nu zijn er nog zoveel avonturen te beleven, plekken te ontdekken. Hoe meer ik reis, hoe langer de bucketlist wordt. Dodelijk vermoeiend soms, die onrust. Soms denk ik wel eens, wat zou het makkelijk zijn geweest als ik gewoon tevreden had kunnen zijn met een gewoon, normaal, simpel leven, zoals zovelen. Gelukkig weet ik zelf dat onrust niet hetzelfde is als ontevredenheid en dat mijn onrust voortkomt uit nieuwsgierigheid. Zolang reizen die nieuwsgierigheid kan beantwoorden, blijf ik dat doen. De droom van oud worden op een boerderijtje in Frankrijk is er nog steeds, ik denk dat ik nooit helemaal op 1 plek kan zijn.
- Krijg je veel gratis? – Zo’n grappig vooroordeel wat mensen hebben. Een blog is geen garantie voor gratis spullen en daarbij komt dat ik bijna alles zelf regel en koop. Af en toe krijg ik een tegoedbon, doos chocolade, boek of nieuwe smaak koffie toegestuurd. Ik mag komen proefeten bij restaurants, naar pre-openingsfeestjes en collectie presentaties. Meestal is een goodie bag en een leuke tijd het enige wat ik mee naar huis neem, want verder koop ik alles zelf. Hetzelfde geldt voor 90% van de hotelovernachtingen. Of ik betaal een perstarief of krijg een overnachting aangeboden als onderdeel van een persreis. Het geld wat ik verdien, investeer ik in reizen. Daarnaast ben ik behoorlijk kritisch waar ik naartoe ga, wat past en waar ik over schrijf. Soms ben ik aanwezig bij een event maar laat ik van tevoren al weten dat ik er niet over kan schrijven. Daar heb ik simpelweg de tijd niet voor en er staat niet altijd een vergoeding tegenover. Natuurlijk zou ik het niet erg vinden om gekleed te worden door een kledingmerk voor de feestjes en events die ik afloop, maar als ik in mijn kledingkast kijk en zie waarin ik de afgelopen 3 jaar zelf heb geïnvesteerd, geeft me dat een veel fijner gevoel. Eerlijk kunnen zijn is voor mij het allerbelangrijkste, want daarom bezoeken jullie Your Ambassadrice. Niet voor sponsored posts en pr-praatjes.
- Wat is je grootste frustratie? – Waar ik veel moeite mee heb is dat mensen denken dat je zo even een stukje schrijft, dat ik altijd maar op vakantie ben en denken dat alles komt aanwaaien. Ik ben journalist en probeer voor alles een journalistieke invalshoek te bedenken. Voor iedere reis gaat er een hoop research aan vooraf: wat wil ik ervaren, wat wil ik overbrengen, wat heb ik daar voor nodig en waar kan ik de input voor mijn verhaal vinden? Eerder schreef ik al dat mijn reisverslag over Tallinn nog steeds een vaag concept is. Ik was daar zo van onder de indruk, dat ik de juiste woorden en insteek er niet voor kan vinden. Gelukkig was dat een reis die ik op eigen initiatief heb gemaakt, waardoor er geen druk is om over te schrijven. Van alle reizen die ik maak, maak ik altijd Foursquare lijstjes, zodat ik die kan delen mocht ik over een bestemming nog niet hebben geschreven. Dat scheelt een boel druk. Verder regel ik bijna alles zelf, van vliegticket tot hotelovernachting. Uren zitten Patrick en ik vaak te zoeken en te regelen. Dat zie je hier niet terug, maar is er wel degelijk. Net als vrije tijd op een persreis, ik zorg altijd dat ik van tevoren weet wat ik wil gaan doen, afspraken maak en een back-up plan heb. Er is geen tijd om ter plekke te gaan bekijken wat ik dan wil doen, dan kom ik met een onvolledig verhaal en dat wil ik niet.
- Wordt je nou nooit moe van alles delen? – ook deze vraag kwam binnen op een moment dat ik er even helemaal klaar mee was. Vlak voor ik naar New York ging, na een paar nachten slecht slapen. Het kost best veel moeite en energie om altijd alles te delen, helemaal als je niet lekker in je vel zit of je niet fit voelt. Ik merk dat ik steeds meer nadenk over wat ik deel en soms ook gewoon even niet. Ik ben me iets bewuster van mijn privacy, blijf liever offline als ik me niet fijn voel en hoef niet meer meteen foto’s op Instagram te delen, continue op Facebook online te zijn of 50 tweets per dag de lucht in te sturen. Op reis merk ik dat het me ontzettend veel brengt, zoals bijzondere ontmoetingen en kennismakingen, en daar, plus het geven van tips zodat jullie dezelfde gave ervaringen kunnen meemaken, doe ik het voor.
- Wat is het leukste dat je via je blog hebt meegemaakt? – Dat is een lastige en moeilijk kiezen. Parachute springen, reizen naar Canada, Spanje, Frankrijk, slapen in luxe hotels, alles wat ik dankzij mijn blog kan en mag doen is geweldig. Maar het leukste is denk ik het verbinden van mensen die ik tegenkom met elkaar en de bijzondere ontmoetingen. Samen met Patrick zijn we bezig met ‘TheTravellingTwo‘, omdat we als reizend stel op een leuke manier opvallen. Dankzij die combinatie krijgen we veel bijzondere uitnodigingen en ontmoet ik veel inspirerende, motiverende en bijzondere mensen.
[adsense]
Wat zou jij nog graag van mij willen weten?
Je mag me natuurlijk ook altijd bellen, sms’en of whatsappen als je iets wilt vragen 🙂
Reisjournalist bij YourAmbassadrice
(Reis)Journalist en Content Creator. Voor altijd nieuwsgierig en op zoek naar de meest bijzondere plekken op het gebied van luxe reizen, lifestyle, gastronomie en design
Laatste berichten van Sabine de Witte (alles zien)
